Վերջերս Օտկասեկ զույգը Կալիֆոռնիայի Վուդլանդ Հիլս քաղաքում նոր տուն էր գնել, բայց նրանք նույնիսկ չէին կարող պատկերացնել, որ այն նրանց համար կդառնա մեծ ժառանգություն:
Տունը գեղեցիկ ու ընդարձակ էր,ինչպես ուզում էին, բայց այնտեղ կար նաև անսպասելի մեկ այլ բան, իսկ ավելի կոնկրետ գաղտնի կառույց` 1960-ականներից: Ամուսիններին իհարկե նախկինում նախազգուշացրել էին,որ տան հետևում կա բետոնե փոս,և ամենայն հավանականությամբ դա ռմբապաստարան էր` սառը պատերազմի դարաշրջանից։
Նայելով այդ փոսին՝Քրիսն ու Քոլենը տեսան սանդուղք,որն ուներ 4 մետր խորություն,որն արդեն բավականին ժանգոտած էր, և ակնհայտ էր, որ ոչ ոք չէր իջել դրա վրայով արդեն մի քանի տասնամյակ: Ամուսինները ռիսկի դիմելով իջան, և տեսան մետաղյա մի մեծ դուռ:
Ի՞նչ կարող էին գտնել նրանք դռան հետևում: Ի վերջո սառը պատերազմը վաղուց է ավարտվել:Այնտեղ կային միջուկային ռմբակոծությունից հետո գոյատևելու համար հնարավոր ամեն ինչ` պահածոներ, ջուր, դեղորայք և հագուստ, ինչպես նաև ամսագրեր և գրքեր:
Ապաստարնի չափը հստակ հաշվարկվածէր 4 հոգանոց ընտանիքի համար։Ըստ նոր տերերի գնահատականի՝ընտանիքի համար նախատեսվածքանակությամբ սնունդը ևտարբեր պարագաներըկբավականացնեին ընդամենը միքանիշաբաթ: Այնուամենայնիվ, զարմացած ամուսինները որոշեցին պարզել, թե ով է կառուցել այդ բունկերը:
Եվ նրանք իմացան,որ այն տան նախկին սեփականատիրոջ՝Ալվին Քաուֆմանի գործն է,ով նման ընտանեկան ապաստարաններ էր նախագծել դեռևս 1961 թվականին: Այդ ժամանակ Ալվին Քաուֆմանը աշխատում էր կառավարության համար, որպես միջուկային ինժեներ, և նա գիտեր, թե ինչ է միջուկային հարձակումը և դրա հետևանքները, ուստի նա որոշեց նվիրել իր ժամանակը, փողը և ջանքերը՝ իր ընտանիքի համար հուսալի բունկեր ստեղծելու վրա:
Ամուսինները գտան Կաուֆմանի դստերը` Դեբրային, և նա ասաց, որ հայրը առաջարկել է մեկ հսկա ապաստարան ստեղծել փողոցում գտնվող բոլոր հարևանների համար , բայց նրանք կտրականապես հրաժարվել են : Դեբրան նաև պատմում էր հիշողություններ այն մասին, որ իրենց բունկերում կար նաև նրբատախտակներով պատրաստված ջրամբար և օդային ֆիլտր, որոնք պետք է պտտեին ձեռքով:
Այսպիսով, ամուսիննները սկսեց գույքագրել իրենց բունկերի իրերը: Նախ, նրանք հանդիպեցին հին բրենդային հագուստներ: Դարակներում կային բլիթների մի տուփ, որն առաջին անգամ արտադրվել է Կալիֆոռնիայում գտնվող ռեստորանային կենտրոնի վերականգնող Քլիֆորդ Քլինթոնի կողմից` դեռևս 1946 թվականին:
Նախկին սեփականատերերը միանգամից հոգէին տարել պահածոների և արագ սննդի արտադրանքի փաթեթավորման մասին, որոնք գետնի տակ պահվել են գերազանց վիճակում: Նրանցից շատերը անգամ բացված չէին, իսկ մնացածն էլ կոտրվել էին ժանգի պատճառով: Բացի այդ, Քաուֆմանները կարծես թե պահածոյացված լոբի էին սիրում, քանի որ մանրակրկիտ պահեստավորել էին դրանք:
Հայտնաբերեցին նաև տարբեր տեսակի դեղամիջոցներ , իհարկե նրանց պահպանման ժամկետն ավարտվել է դեռևս անցյալ դարում: Տուփերում դեղամիջոցներ էին` սրտխառնոցի դեմ, քսուկներ, քնելու հաբեր և այլն։ Ընտանիքին զվարճացնելու համար Ալվին Քաուֆմանը բունկեր է բերել նաև «Անալոգային գիտություն ֆանտաստիկա» և «Փաստ» ամսագրի բազմաթիվ համարներ:
Այս հանրաճանաչ գիտական հրատարակությունը լույս է տեսնում 1930 թվականից ի վեր և հրատարակել այնպիսի դասական նյութեր, ինչպիսիք են Իսահակ Ասիմովը: Այն ժամանակաշրջանի ամենատարածված պարբերական էր` գիտությունների, ռոբոտների, օտար արարածների, զուգահեռ չափումների և ապագա տեխնոլոգիաների մասին պատմություններով:
Բարեբախտաբար,միջուկային պատերազմ չեղավ, և Կաուֆման ընտանիքը ստիպված չեղավ օգտագործել իրենց ռումբապաստարանը: Բայց Օտկասեկ զույգը հաճելիորեն զարմացած էր «ժառանգած» պատմական բունկերից և դրա բովանդակությունից: